maandag 24 maart 2014


Paddentrek
24/03/2014 - De gewone zondagmorgenpraat. Wie zal er winnen vanmiddag? In die door regen getreiterde Milaan - San Remo.  En dat het toch beter is dan vorig jaar, want toen lag er nog sneeuw.

De wentelwiekers draaien vervaarlijk snel vanmorgen, er wordt elektriciteit gemaakt dat het geen naam heeft. Het betekent wel dat we alweer tegen de wind fietsen. We verkennen de bovenkant  van Gent en rijden via Beervelde en Zaffelare naar Wachtebeke. Heel rustig, niemand op straat. Eén enkele man loopt in zijn tuin mollen te vangen. Het tempo ligt al hoog en zoon en kleinzoon De Wilde nemen het voortouw. André en Jeanette hebben hun beste genen doorgegeven.
We suizen voorbij het Provinciaal Domein van Wachtebeke en een paar  tellen later krijgt Katrien een geschenk uit de hemel op haar zonnebril. Niet dat het haar stoort om het Kloosterbos te herkennen, groene long in de achtertuin van Arcelor Mittal. Geen piketten te bespeuren bij ‘Sidmar’, Lakhsi Mittal mag zich nog eens keren in zijn dure bed in Kensington.

Zelzate ontwaakt en op de markt krijgen de cafés hun eerste stamgasten over de vloer. ‘Geef bloed’ , staat er op een grote spandoek. Een verslapen Zelzaatse steekt , snel aan haar sigaret trekkend, nog voor onze wielen de straat over.
Niemand die nog weet dat hier in 1893 René Vermandel het daglicht zag, in de jaren ’20 winnaar van de Ronde van Vlaanderen en tweevoudig winnaar van  Luik-Bastenaken-Luik. De tijd vermoordt alle helden! Als eerbetoon aan René trappen de gebroeders Nimmegeers zich naar de kop. De wind kent  geen genade meer als we over het Kanaal Gent-Terneuzen weer richting huis fietsen. Even halt houden om de regenjasjes aan te trekken en dan een leerrijke tocht door de Gentse haven waar Tsjernobil-achtige structuren zij-aan-zij staan met nieuwe industrie.

Een ontdekking ook, de jachthaven van Langerbrugge! Dan over Meulestedebrug, al vijftig jaar icoon van verkeerschaos, en langs de New-Orleansstraat richting  stal. Het bevalt de Gentse chauffeurs niet dat we in groep rijden en ze toeteren als binnenvarende pakketboten. Gentenaars kunnen zo pedant zijn, nietwaar ondergetekende?
We zien de Schelde en haar riet, dat bijna tot op het rimpelende water buigt. Even later persen we alles uit de kas langs de E17. Op het einde van de ‘vrije zone’ staat een bord: ‘Opgelet: paddentrek!’.

Zo traag rijden we nu ook weer niet...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten