Paddentrek
24/03/2014
- De gewone zondagmorgenpraat. Wie zal er winnen vanmiddag? In die door regen
getreiterde Milaan - San Remo. En dat
het toch beter is dan vorig jaar, want toen lag er nog sneeuw.
De
wentelwiekers draaien vervaarlijk snel vanmorgen, er wordt elektriciteit gemaakt
dat het geen naam heeft. Het betekent wel dat we alweer tegen de wind fietsen.
We verkennen de bovenkant van Gent en
rijden via Beervelde en Zaffelare naar Wachtebeke. Heel rustig, niemand op
straat. Eén enkele man loopt in zijn tuin mollen te vangen. Het tempo ligt al
hoog en zoon en kleinzoon De Wilde nemen het voortouw. André en Jeanette hebben
hun beste genen doorgegeven.
We suizen
voorbij het Provinciaal Domein van Wachtebeke en een paar tellen later krijgt Katrien een geschenk uit
de hemel op haar zonnebril. Niet dat het haar stoort om het Kloosterbos te
herkennen, groene long in de achtertuin van Arcelor Mittal. Geen piketten te
bespeuren bij ‘Sidmar’, Lakhsi Mittal mag zich nog eens keren in zijn dure bed
in Kensington.
Zelzate ontwaakt
en op de markt krijgen de cafés hun eerste stamgasten over de vloer. ‘Geef
bloed’ , staat er op een grote spandoek. Een verslapen Zelzaatse steekt , snel
aan haar sigaret trekkend, nog voor onze wielen de straat over.
Niemand die
nog weet dat hier in 1893 René Vermandel het daglicht zag, in de jaren ’20 winnaar
van de Ronde van Vlaanderen en tweevoudig winnaar van Luik-Bastenaken-Luik. De tijd vermoordt alle
helden! Als eerbetoon aan René trappen de gebroeders Nimmegeers zich naar de
kop. De wind kent geen genade meer als
we over het Kanaal Gent-Terneuzen weer richting huis fietsen. Even halt houden
om de regenjasjes aan te trekken en dan een leerrijke tocht door de Gentse
haven waar Tsjernobil-achtige structuren zij-aan-zij staan met nieuwe industrie.
Een
ontdekking ook, de jachthaven van Langerbrugge! Dan over Meulestedebrug, al
vijftig jaar icoon van verkeerschaos, en langs de New-Orleansstraat richting stal. Het bevalt de Gentse chauffeurs niet dat
we in groep rijden en ze toeteren als binnenvarende pakketboten. Gentenaars
kunnen zo pedant zijn, nietwaar ondergetekende?
We zien de Schelde
en haar riet, dat bijna tot op het rimpelende water buigt. Even later persen we
alles uit de kas langs de E17. Op het einde van de ‘vrije zone’ staat een bord:
‘Opgelet: paddentrek!’.
Zo traag rijden we nu ook weer niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten