Verveling
16/01/2014 - De natuur raakt niet
in slaap omdat de winter zich niet toont. Niks dan regen, wind en weifelende
wolken. In de velden, op dikke banden, is het goed toeven. Voor zij die van
modder houden!
Langs de Schelde fietsen kromgebogen
pensionado’s omdat ze genoeg hebben van croissants en Zondagskrant. De takken
en het gebladerte nemen ze erbij. Het hoofd naar beneden onder een immens
hemeldak van treiterend weer.
Eén enkele keer wit gras onder ijs
van één nacht. Ik wandel langs het Muntepad, een schoen is immers sneller
schoon dan een fiets. Noem het luiheid of intelligentie, het maakt niet uit. Het
kraakt hier en daar onder mijn voeten. Het is vroeg, ik ben alleen met mijn
geliefde.
Of toch niet. Een vrouw met een
hond, die een rokend pakje achterlaat. Mijn gelaat tintelt als ik naar de kerk
van Baaigem kijk. Een beetje winter doet deugd. We lopen richting Molen, daar
aan dat mooie huis waarin iedereen wil wonen.
We lopen de kasseien op en in een
modderspoor staat een bandafdruk van een vroege fietser. Een flandrien die net
als de luipaard liefst in de vroege morgen jaagt.
Over acht weken behoor ik ook weer tot
de jachtluipaarden, of zullen het de hazewinden zijn?
Spoor van de jachtluipaard, Baaigem 12/01/2014 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten