Marie-Louise

28/7/2013 - Het klank-en-lichtspel van de afgelopen nacht is gespreksonderwerp nummer één tijdens de eerste kilometers van de rit. Alleen de Gentse Feestengangers hadden van bliksem en donder niks gehoord. Zelfs dwars door de regen hadden ze gedanst.

Vandaag een mooi lusje aan de Oostkant van Laarne, meer bepaald langs de majestueus meanderende  Schelde. De hitte van de afgelopen dagen houdt zich even afzijdig en er kan van lekker fietsweer gesproken worden.

Mooi mee in het pak, bijna inspanningsloos, ware het niet van de vele bochten. Het vele optrekwerk maakt het dan toch weer een tikkeltje uitdagend. Het ontwijken van bladeren en takken, rijkelijk gezaaid door het onweer, eveneens.

Galanterie van Kristof, die met een mooie backhand een daas, ofte paardenvlieg, van het achterwerk van Paul veegt. ‘Ja, die beesten ruiken nog het bloed op die spuitvlek’.

We zien aan de overkant het palingdorp Mariekerke en ook St-Amands. Een graftombe die uitkijkt op de Schelde, de laatste rustplaats van schrijver Emile Verhaeren, de bekendste telg van het dorp. Verhaeren schreef bijna uitsluitend in het Frans. In 1916 verongelukte hij toen hij in Rouen op een rijdende trein wou springen.

Het tweede deel van de rit wordt een stotterende opeenvolging van lekke banden. Freddy, ook bekend als de vlasspinner, begint aan een calvarie van drie herstellingen van eenzelfde band. Bij het oppompen van die band na één van de reparaties zegt hij dat het ‘moeilijk is om hem hard te krijgen’. Een anonieme Trapper zegt daarop dat hij ‘toch onder een pruimenboom staat’. Alweer een bewijs dat een Trapper scherpzinnig blijft, ook wanneer fysiek uitgedaagd.

Terwijl een deel van de groep bij de derde time-out uit verveling een Marie-Louise doet op de Scheldedijk, is het Kristof die uiteindelijk ziet dat er een stukje metaal in de band zit. Een andere anonieme Trapper zegt dat je ‘met kinderen en oude mensen niks anders dan last hebt’. Freddy zwijgt en pompt.

Gezien we tot dan toe opgeschoten zijn als een luis op een teerton, wordt de kadans flink verhoogd tot in Wetteren. Ik beperk mij tot contemplatie van het landschap.

Met geheven hoofd arriveren we in de Wastobbe, het record lekke banden per rit is met vijf nog steeds in handen van de hazewinden.