‘In uwe noodwendigheden, aanroept Maria!’

02/06/2013 - Nog maar net de deur uit en ik word al bedankt. Op een bord langs Heusdenbaan lichten groene letters op: U rijdt 26km/u. Tof, dank u! Onze tof-maatschappij. Dank zij Marc Zuckerberg is alles nu opgedeeld in ‘leuk’ of ‘niet leuk’, tof en niet tof. Als een vriend op Facebook zegt dat hij zijn been heeft gebroken heb je de keuze tussen hem een ‘like’ geven of niks zeggen. Marc Zuckerberg denkt dan ook binair, in nul en één. Geen nuance in zijn geniale brein dat onze wereld richting geeft.

Ik kom als eerste aan vandaag, digitaal is het 8u16! Ik ga op het trapje van het statige herenhuis tegenover de Wastobbe zitten, ik wil immers geen streepje zon missen. Het verkeer schuift traag voorbij en de Trappers komen één voor één toe en kiezen mijn straatkant. De dapperen van ‘La Chouffe’ zien er wat verfomfaaid uit maar zijn reeds goed ter stemme. Ik volg de hazewinden, aangevoerd door de onvermoeibare Jean-Pierre. Die lijkt na een dieet van feta en olijven wel herboren. À propos Kreta: warm en ‘leuk’ maar te veel loslopende honden.

In Lokeren laten we de tegenwind achter ons en slingeren sierlijk langs de Durme, waarvan ik alleen de bedding zie. Door het riet alleen slib en watervogels. Een lange, hellende weg leidt ons tot in Waasmunster, het dorp waar het geld met schoppen in huis geworpen wordt. Zo lijkt het toch als links en rechts grote villa’s van tussen de sparren opdoemen. Het Wase Sint-Martens-Latem. Villa’s met bijpassende voituur wel te verstaan. Dacia is hier geen huismerk. Aan de rand van het bos een rij cafés en restaurants, mooi in het gelid. Eén ervan heet ‘De Gulden Schaduw’ en de betekenis ervan ontgaat mij volledig.

Uit de bossen en weer de weg op richting Zele, oude jutestad. Ooit hoorde ik van een vriend dat er al in de jaren dertig van vorige eeuw Sikhs rondliepen die in de textielindustrie werkten. Geen cryptische omschrijvingen in de horeca hier, cafés heten hier gewoon ‘Voetbal’ of ‘Stadion’.

Bij het uitrijden van Zele zie ik een kapelletje waarop in grote letters te lezen staat: ‘In uwe noodwendigheden, aanroept Maria!’ De madonna als troost voor de paupers na het labeur in de fabriek.

We rijden naar Laarne via Overmere, daar waar ooit een kern van boerenkrijgers het opnam tegen het machtige Franse leger. Geen wonder dat in Overmere en Kalken nog steeds sterke boksers te vinden zijn. Het zit in het bloed des volks meneer!