De vlasmachine

19/5/2013 – Perfecte symbiose bestaat. Vandaag rijden de jachtluipaarden en de hazewinden broederlijk naast mekaar de verrassingsrit Johnny Vandenberghe. Iedereen opgetogen over de foute weersvoorspelling. Er staat een harde wind maar dat deert niet als de zon de wolken openbreekt. Johnny, de Trapper met weinig spaken in zijn wiel, leidt ons langs onbekende paadjes. Verrassend is het telkens weer wanneer onze aanvoerder op een saaie weg de lelijke Vlaamse lintbebouwing doorbreekt en een mooi vergezicht tevoorschijn tovert.

Galante heer ook die Johnny. Spurt telkens naar voor om aan de kruispunten de karavaan veilige overtocht te garanderen. Munkzwalm, Roborst, Velzeke, Gavere, het zijn maar een paar gemeentes die we doorkruisen. VandenBERGHE en dus gaat het op en neer. Meestal korte, nijdige hellingen. Ook eens een steile duik naar de Zwalm, dat heerlijke bijriviertje van de Schelde. De Zwalm heeft een groot verval, vandaar de vele watermolens, nu uiteraard omgebouwd tot restaurants en cafés. Gekomen albij het ‘Parasolleke’ worden enkele rake opmerkingen geplaatst. Een niet nader genoemd lid zou daar nog een paar uurtjes geleden in volle opwarming geweest zijn voor deze rit.

Aan eten zal het je in de Zwalmstreek niet ontbreken. Ook Freddy, alias Freddy Bianchi, ontbreekt het niet aan spijs. Zijn nieuwe fiets is een Museeuw flax bike, gemaakt uit 50% vlasvezels en 50% carbon. Een biofiets? In noodgevallen kan Freddy dus zijn fiets opeten of er desnoods een overlevingsdekentje uit breien.

Als we ergens een lekke band hebben, onteren we de hagen in de omtrek. Het is een vast ritueel geworden. Eén dame neemt zelfs de toiletten in beslag van een huis in opbouw waarvan ik vermoed dat de keramische afdeling nog niet is voltooid.

Veel ‘royals’ ook vandaag, Andrew en Janet zelf en ook zoon en dochter. De tweede in lijn voor de troonsopvolging ontbreekt jammer genoeg, evenals de voorzitter trouwens, die waarschijnlijk nog ligt te ronken in zijn alkoof.

Terug in Melle wat verwarring. Johnny is richting huis en wij moeten richting Wastobbe. Zoals gewoonlijk kent iedereen de beste weg en vallen we in drie groepjes uiteen. De kermisbarbecues vormen echter een stevige rookpluim boven Laarne en een paar tellen later zit iedereen samen bij een vierdelken bier.

‘Mooie rit vandaag’, droom ik als ik op weg naar huis door Heusden rijd. Plots stormt een horde communicanten in witte monnikskleren uit de kerk en moet ik flink in de remmen gaan. Vlekkeloos stappen ze snel in de auto van ma en pa.