Don Fredo
25/8/2013 - Alfred Hamerlinck laat bij niemand een belletje rinkelen, zelfs
niet als we in Wondelgem in pittige kadans voorbij het door hem in 1940 geopende café ‘Don
Fredo’ draven. Don Fredo (1905-1993) was een wielervedette in zijn
tijd. In 1931 twee ritzeges in de Tour
en één dag gele trui. In 1936 winnaar van de Zesdaagse Van Antwerpen. Drager
van de koerstruien van de Franse sponsors Automoto, Général Lucifer en Dilecta.
In 1927, toen de gemiddelde Vlaming nooit verder dan tien kilometer van zijn
erf kwam, reed Alfred de Vuelta Ciclista al País Vasco. Jawel, de Basken rijden al
lang op twee wielen!
Als jong ventje ging ik met mijn oom eens een cola drinken in dat
café, enkel en alleen om die ridderlijke figuur eens van nabij te zien. Plots
kwam hij uit de keuken binnengewandeld en dat beeld, dat beeld... wel, dat zag ik
weer toen we er voorbijreden. Charisma van kop tot teen!
Maar goed, er volgen nog 100 kilometer en het is maar goed dat
Steven en Jürgen de roedel leiden want hoewel Frank Deboosere weer een
voorspelling heeft gedaan die in een andere stiel tot ontslag kan leiden, staat
de wind hard in het gezicht. Het tempo is jachtig, gepast voor jachtluipaarden.
Reisdoel: Ijzendijke in Zeeland. Reisafstand: 120 kilometer.
We galopperen voorbij Paris-Texas in Ertvelde en - toeval of niet -
we passeren ook Assenede, geboortedorp van Alfred Hamerlinck. Iedereen kijkt
voor zich uit, 33km/uur is geen mijmersnelheid.
Geen mijmeren mogelijk over het vissersverleden van Boekhoute, hoewel
de provincie Oost-Vlaanderen overal borden met uitleg plaatst. Die zal ik dus
allemaal lezen als ik met pensioen ben.
Het bezoek aan Nederland is kort, hoewel, ik houd wel van de
Zeeuwen. Ze zijn Vlaamser gebekt dan de echte Hollanders, zijn gastvrij en serveren
prima mosselen. Waterlandkerkje en Turkeije en we hebben het gehad, weer naar
het vaderland.
Sint-Margriete, Bentille, Kaprijke, Waarschoot en we ruiken Gent.
Niet spijtig want de snelheid en de kilometers beginnen te wegen. Ter hoogte
van Halewijn gaat het richting Laarne.
Ik voel me prima op Drongenbrug en trek eens door, niet uit
hovaardigheid maar wel van blijdschap omdat ik mijn Gentse torenrij zie. Maar
ja, Gent is Laarne niet en dat moet ik bekopen. De Jozef Plateaustraat doet me
de das om en er volgt een accordeonrit tot aan de Wastobbe.
Gelukkig zijn er af en toe een paar stuwende handen (weet je nog Alain?) die me tot de
koord brengen.
Van de week koop ik een bak Fristi!
Alfred Hamerlinck, alias 'Don Fredo' (1931) |